Artikel uit het Katholiek Nieuwsblad:

Op 18 maart mogen we naar de stembus voor de Provinciale Staten. De katholieke Marijke Heuvelink is in Noord-Brabant kandidate voor de ChristenUnie. “Ik kom op voor wezen, weduwen, jongeren en gehandicapten. Kortom: de kwetsbare in de samenleving.” - Mariska Orbán

Vier jaar geleden stond ze nog helemaal onderin de lijst van de ChristenUnie: de belijdend katholieke moeder Marijke Heuvelink (35). Als lijstduwer, omdat ze vond dat er te weinig vrouwen op de lijst stonden voor de Provinciale Staten-verkiezingen. En daarbij: geen enkele katholiek! Hoger wilde ze niet: ze was net zwanger van haar eerste dochter. Voor de verkiezingen van 18 maart hoefde ze niet per se op de lijst. “Toen de inschrijvingen begonnen, zat ik in mijn kraamtijd van onze tweede dochter en was ik niet zo met de politiek bezig”, vertelt ze. “Maar ze vroegen mij of ik toch op de lijst wilde, en wel op de vierde plaats. Toen dacht ik: ‘Oei, ze hebben wel vertrouwen in mij.’ Het is fi jn dat ze bij de ChristenUnie mij, een katholieke vrouw, helemaal accepteren. En dat er naar mij geluisterd wordt.”

Heuvelink komt uit een echt Brabants katholiek nest. Ze is geboren in Tilburg, maar groeide voornamelijk op in Eindhoven. Na de havo werd ze ziek en vanuit haar ziekbed werd ze geconfronteerd met zichzelf. “Ik kreeg alle medische en psychische hulp. Maar ik miste in deze periode de zingeving.” Het keerpunt was een Aswoensdagviering. “De pastoor had een prachtige tableau gemaakt met herfstbladeren, as en daarna de lente. Dat beeld is jarenlang mijn voorbeeld geweest: eerst moet ik het oude loslaten, voordat ik het nieuwe kan oppakken.”

Heuvelink voelde een sterke roeping om met jongeren te gaan werken, maar het klooster trok haar niet. “Ik wilde dolgraag ook een gezin.” Dus besloot ze theologie te studeren aan de hogeschool in Sittard. Daar studeerde ze af in twee richtingen: pastoraal werk en leraar levensbeschouwing. Sinds kort heeft ze haar eigen bedrijf, Zingeving voor Jou, waar ze jongeren zingeving aanbiedt.

Ze woont samen met haar man en twee kinderen in Oudheusden, een dorpje vlakbij Vlijmen. Toen ze voor de Kerk trouwden, was haar man niet gedoopt. “Hij liet mij vrij om te geloven, maar ik vond het erg jammer dat ik de vreugde die ik uit mijn geloof haal, niet met mijn man kon delen. Ik heb, net als de heilige Monica, veel gebeden voor hem. En ik nam hem vaak mee, naar bijvoorbeeld de voorbereidingsdagen voor de Wereldjongerendagen in Keulen. Dat voelde voor hem aan als een warm bad. En we deden samen een Alphacursus. Ik was dan ook zo blij toen hij vertelde dat hij er naar verlangde om zich te laten dopen. Nu zijn we allebei belijdend katholiek.”

Heuvelink is sinds ze mag stemmen, maatschappelijk kritisch geweest. “De eerste keer stemde ik op het CDA, maar toen kwam ik erachter dat die partij in de praktijk niet deed wat ze in hun statuten beloofde.” Sindsdien stemt ze trouw op de ChristenUnie. “Ze hebben respect voor het leven en een hoge aandacht voor de natuur. Hoewel de nestgeur anders is, hebben ze dezelfde normen en waarden als ik.” Volgens de katholieke politica is het voor Brabanders nu nog belangrijker om op de ChristenUnie te stemmen. “Zeker nu de gemeentes verantwoordelijk zijn voor de Jeugdzorg, moet er via de provincie meer geld naartoe, vindt de ChristenUnie. Dat hebben de VVD en de SP afgeschaft en willen wij weer terugdraaien. Want Jeugdzorg overstijgt vaak de gemeentes. En in kleine gemeentes kunnen ze niet alle specialismes aanbieden. Dan blijft de provincie heel belangrijk.” Verder is de ChristenUnie tegen het gedoogbeleid rond drugs en wil ze meer geld uitgeven aan Defensie, omdat dat de werkgelegenheid rondom kazernes bevordert. Ook wil de CU een bredere snelweg van Breda naar Utrecht en een spoorlijn van Breda naar Utrecht. Heuvelink is tegen homoambassadeurs op christelijke scholen. “Ik ben tegen homohaat, maar ook tegen Jodenhaat of moslimhaat of christenhaat. Maar homohaat is het stokpaardje, terwijl er in de wereld dingen gebeuren waar een veel grotere uitleg voor nodig is. Eigenlijk ben ik tegen de gehele seksuele voorlichting op scholen. De docent bepaalt niet wanneer mijn kind toe is aan een bepaald antwoord op een vraag die het misschien niet eens heeft gesteld. Bovendien gaat het om seksuele voorlichting: waar blijft dan de liefde? Ouders moeten hun eigen waarden en normen mee kunnen geven.”