Voel ik me wel thuis in de provinciale politiek?
woensdag 30 september 2009 20:51 Net terug van het IPO congres, grieperig en de stem bijna kwijt, komt deze vraag in me op. Jan Franssen, voorzitter van het IPO (Inter Provinciaal Overleg) sprak vandaag harde woorden. Bedoeld om de positie van de provincie te verdedigen. Bij mij komen ze na het derde IPO congres meer over als een jaarlijkse klaagzang. Over een onbetrouwbaar kabinet die afspraken niet nakomt. Rouvoet en andere ministers kregen een veeg uit de pan. Over een kabinet dat de geldkraan dichtdraait maar de provinciale taken opstapelt. Enfin, kommer en kwel.
Nee, nu de oplossing. Provincies gaan zelf uitzoeken waarop ze kunnen bezuinigen. Een commissie van het Interprovinciaal Overleg (IPO) die de mogelijkheden voor efficiënter bestuur en kostenbesparingen in kaart zal brengen, komt in januari met een plan. Uitgangspunt voor de IPO–commissie is een rapport van een soortgelijke commissie uit 2002 dat volgens Franssen ten onrechte in een la is beland. Die commissie, onder leiding van wijlen Ad Geelhoed, pleitte ervoor provincies samen te voegen, te beginnen met de Randstadprovincies. Ook vond Geelhoed dat er een herkenbaar regionaal bestuur moet komen dat in de plaats komt van „de bestaande ondoorzichtige en machteloze drukte op het bestuurlijke middenveld". Kok heeft hier destijds al zijn tanden op stukgebeten. Ik kan van deze oplossing dan ook niet warm of koud van worden. Met dit uitgangspunt zal het volgend jaar op het IPO congres wel weer kommer en kwel worden.
Waar ik wel warm van werd waren de praktijkvoorbeelden die aan de speech van Franssen vooraf gingen. Stuk voor stuk praktijkvoorbeelden waar de provincie een onmisbare, efficiënte en doortastende schakel is. In samenwerking met rijk, gemeenten en wetenschap. En dat is het gevoel wat ik dagelijks in de provincie politiek voel en wat mij zoveel energie geeft om dit mooie werk te doen
De oplossing voor een slagvaardige Provincie ligt in het durven beperken tot de kerntaken, en goed doen waar je een meerwaarde hebt. En daar hoort een dito financiële armslag bij. Als alles kan worden er nog wel eens ondoordachte keuzes gemaakt. Zoals een miljoen uitgeven voor een nieuw merk Brabant, en dat middenin een economische crisis.
Voor u ging twijfelen, ik vind het geweldig mooi en dankbaar werk wat ik in de Staten mag doen. Ik doe het met enorm veel plezier. De provincie is een zeer waardevolle bestuurslaag, maar dan moet je wel accepteren dat je niet altijd in de spotlights staat en daar hebben nogal wat provinciale bestuurders moeite mee. Soms zie je dat pas als je er middenin staat, maar dat maakt het niet minder waar. Het IPO congres motiveert me alleen maar meer om te blijven pleiten voor een provincie die zich een bondgenoot toont van gemeenten. Dit vraagt om sterke gemeenten en een flexibele, bescheiden provincie. De provincie moet weten wat haar kerntaken zijn en gebruik durven maken van haar doorzettingsmacht en niet alles maar financieel (belonen en bestraffen) oplossen. En dat kan alleen in een goede samenwerking tussen rijk, provincie en gemeenten.
Hermen Vreugdenhil
